Liefde – omdat het een essentieel woord is -
- Gegevens
- Gemaakt op zondag 27 november 2022 13:53
- Laatst bijgewerkt op woensdag 30 november 2022 15:43
- Gepubliceerd op zondag 27 november 2022 13:53
- Hits: 648
Carlos Drummond de Andrade (Itabira, 31 oktober 1902 – Rio de Janeiro, 17 augustus 1987) : uit O Amor Natural Liefde – omdat het een essentieel woord is -
begin dit lied en omhul mij.
Liefde leidt mijn vers, en terwijl je leidt,
Verenig ziel, verlangen, lid en vulva. Wie durft te zeggen dat er alleen ziel is?
Wie voelt de ziel niet uitdijen in het lichaam
opbloeiend in de pure schreeuw
van een orgasme, in een moment van oneindigheid? O lichaam, onze verweven lichamen,
gesmolten, opgelost, terug naar de oorsprong
door Plato als voltooid beschouwd:
zijn één, perfect in twee; twee in één. Eenheid in bed of in de kosmos?
Waar eindigt de kamer en beginnen de sterren?
Welke kracht in onze flanken draagt ons
naar dat extreme, etherische, eeuwige gebied? Naar de heerlijke aanraking van de clitoris,
alles is getransformeerd, in een flits.
In een subtiel puntje van dit lichaam,
Waar de fontein, het vuur, de honingdauw zich samenbalt. Penetratie doet wolken uiteenscheuren
en doodt zonnen zo laaiend
dat menselijke ogen ze nooit tolereerden,
maar badend in het licht gaat de coïtus door. En het gaat maar door en verspreidt zich
voorbij ons, voorbij het leven zelf,
als een actieve abstractie die vlees wordt,
het idee van genot is genot. En in het zoete lijden tussen woorden,
minder dan dit, geluiden, hijgen, ah,
bereikt een enkele overgave in ons zijn hoogtepunt:
sterft liefde van goddelijke liefde, . Hoe vaak sterven we in elkaar,
in de ondergrondse vochtigheid van de vagina,
in deze dood zachter dan slaap:
de zintuigen rusten, voldaan. Dan is de vrede wedergekeerd. De vrede van de goden,
uitgestrekt op het bed als standbeelden
in lakens van zweet, dankend
voor de aardse liefdesgift aan een god. Vrij vertaald door Frank Strijthagen 27-11-2022
Amor — pois que é palavra essencial — Carlos Drummond de Andrade Amor — pois que é palavra essencial —
comece esta canção e toda a envolva.
Amor guie o meu verso, e enquanto o guia
reúna alma e desejo, membro e vulva. Quem ousará dizer que ele é só alma?
Quem não sente no corpo a alma expandir-se
até desabrochar em puro grito
de orgasmo, num instante de infinito? Qu O corpo noutro corpo entrelaçado,
fundido, dissolvido, volta à origem
dos seres, que Platão viu completados:
é um, perfeito em dois; são dois em um. Qu Integração na cama ou já no cosmo?
Onde termina o quarto e chega aos astros?
Que força em nossos flancos nos transporta
a essa extrema região, etérea, eterna? Qu Ao delicioso toque do clitóris,
já tudo se transforma, num relâmpago.
Em pequenino ponto desse corpo,
a fonte, o fogo, o mel se concentraram. Qu Vai a penetração rompendo nuvens
e devassando sóis tão fulgurantes
que nunca a vista humana os suportara,
mas, varado de luz, o coito segue. Qu E prossegue e se espraia de tal sorte
que, além de nós, além da própria vida,
como ativa abstração que se faz carne,
a ideia de gozar está gozando. Qu E num sofrer de gozo entre palavras,
menos que isto, sons, arquejos, ais,
um só espasmo em nós atinge o clímax:
é quando o amor morre de amor, divino. Qu Quantas vezes morremos um no outro,
no úmido subterrâneo da vagina,
nessa morte mais suave do que o sono:
a pausa dos sentidos, satisfeita. Qu Então a paz se instaura. A paz dos deuses,
estendidos na cama, qual estátuas
vestidas de suor, agradecendo
o que a um deus acrescenta o amor terrestre. Uit: O amor natural