Schizofrenie en isolement

Letterlijk betekent isolement: op een eiland leven of afgezonderd van anderen leven. Patiënten met schizofrenie leven in de maatschappij vaak alleen en hebben nauwelijks contact met hun directe omgeving. In extreme vorm hebben zij zich in hun woning verschanst en hebben al jaren niemand meer toegelaten. Hun woning vormt een fort tegen de buitenwereld waarbij de ramen geblindeerd zijn. Wanneer familieleden vrienden en maatschappij onvoldoende de helpende/sturende hand kunnen bieden vervallen vele patiënten met schizofrenie tot zwerven zonder een enkele vorm van inkomen.

Een reden hiervoor is, dat patiënten met schizofrenie zich in hun psychose vaak bizar gedragen zonder dat ze hier zelf erg in hebben. Daar schizofrenie bovendien een betrekkelijk zeldzame ziekte is, worden de meeste mensen nooit met deze ziekte geconfronteerd en zijn hierdoor onwetend. In de maatschappij heerst veel onbegrip naar deze patiënten. Door dit onbegrip onstaan veel niet kloppende vooroordelen naar patiënten met schizofrenie en is men geneigd zich van hen af te wenden.

Patiënten met schizofrenie beseffen wanneer de actieve symptomen geweken zijn, maar al te goed dat ze zich anders gedragen hebben in hun psychose. Uit schaamte trekt men zich terug.
De angst opnieuw terug te vallen in een psychose is groot en de patiënt wil er liever niet aan herinnerd worden laat staan over zijn ziekte praten met de mensen in zijn omgeving. Zeker wanneer patiënten gemerkt hebben dat hun naasten of kennissen hun psychose niet kunnen of willen begrijpen. Bij patiënten ontstaat tevens een besef van overbodigheid en angst overlast te veroorzaken.

Het isolement van patiënten met schizofrenie wordt ook mede veroorzaakt door de bijwerkingen van de antipsychotische medicatie die het vaak moeilijk maakt, zich te uiten, emoties en gevoelens afvlakt waardoor ook de noodzaak erover te praten met hun omgeving niet aanwezig lijkt. Hetzelfde kan gezegd worden van de levenslust die eveneens door de bijwerking van de medicatie afgeremd wordt. De natuurlijke neiging tot contact leggen vermindert hierdoor sterk hetgeen het isolement bevordert.

Zieken zijn voor hun welzijn voor een belangrijk deel aangewezen op begrip en hulp vanuit de directe omgeving. Het is daarom in het grootste belang dat er voortdurend pogingen in het werk gesteld moeten worden het isolement van patiënten met schizofrenie op te heffen.

Een politieke lobby zoals die door allerlei andere patiënten groeperingen gevoerd wordt, kwam eerst niet van de grond. Gelukkig is hierin een kentering in gekomen door de lobby van Anoiksis een vereniging van patiënten met de diagnose schizofrenie en door Ypsilon een vereniging van ouders en familieleden van schizofrene patiënten.